من که باشـــــم که برآن خـــاطر عاطر گذرم
لطفهــــا میکنـــی ای خـــاک درت تاج سـرم
دلبــــرا بنـــــده نوازیت که آمـــوخت بگــــو
که من این ظـــن برقیـــبان تو هرگــز نـــبرم
همـــتم بدرقـــۀ راه کــــن ای طـــــایر قـدس
که درازســــت رۀ مقصــد و من نو سفـــرم
ای نسیـــــم سحــــری بنــــدگی من بــــرسان
که فرامــــوش مکـــن وقت دعـــــای سحرم
خــــرم آن روز کــــزین مرحـــله بربندم بار
وز ســـــر موی تو پرسنـــد رفیقــــان خبرم
پایۀ نظــــم بلنـــدست و جهــــانگیـــر بــــگو
تا کنـــد پادشـــــۀ بحــر دهــــان پر گهــــرم
حافظا شــاید اگر در طلب گـــــــوهر وصل
دیده دریا کنم از اشک و دراو غوطه خورم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر